4:17 π.μ.
Τα 5 στάδια του χωρισμού . Πως θα τον ξεπεράσουμε;
Σε όλες μας έχει συμβεί.Όλοι έχουμε πονέσει. Όλοι έχουμε νιώσει αυτόν τον μικρό θάνατο που λέγεται χωρισμός. Η ζωή μας έμαθε όμως, κάτι πολύ σημαντικό. Με το χρόνο, όλες οι πληγές επουλώνονται ακόμα και οι πιο βαθιές. Ο χωρισμός και ο πόνος που προκαλεί έχει και τα στάδιά του. Σε κάθε στάδιο τα συναισθήματα που βιώνουμε είναι διαφορετικά. Όσο περισσότερα χρόνια ζούμε με κάποιον ως ζευγάρι τόσο περισσότερο θέλουμε χρονικά για να τον ξεπεράσουμε πλήρως. Ένας χωρισμός ανακαλεί μέσα μας υπαρξιακούς φόβους μας φέρνει πιο κοντά στην θλίψη του θανάτου . Πρέπει ,λοιπόν, στο πίσω μέρος του μυαλού μας να....
θυμόμαστε πως ναι αυτός ο άνθρωπος έφυγε από την ζωή μας ,όμως δεν πέθανε ο ίδιος ούτε φυσικά και εμείς. Αντίθετα είμαστε εδώ και πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτή την απώλεια αλλά ταυτόχρονα να διδαχθούμε από αυτή. Ένας χωρισμός μας κάνει ανθρώπινους ,ψυχολογικά δυνατότερους και φυσικά σοφότερους. Ναι,στάδια θα περάσετε φίλες μου από τα στάδια του πένθους, της απώλειας δηλαδή και της απουσίας αγαπημένου προσώπου αλλά στο τέλος θα βγείτε δυνατές. Η Staxtopouta όπως όλες μας έζησε χωρισμούς έκλαψε αλλά δεν το έβαλε πότε κάτωκαι ναι κατόρθωσε να βρει αυτόν που θα βρίσκεται στο πλευρό της. Πάμε λοιπόν μαζί να δούμε τα στάδια του χωρισμού:
1. Άρνηση
Δεν μπορούμε να παραδεχτούμε ότι χωρίσαμε. Λειτουργούμε σαν να μην έχει συμβεί πότε τίποτα. Δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το γεγονός. Τότε είναι που μπαίνει ο μηχανισμός ψυχολογικής άμυνας που λέγεται μανία. Έτσι γινόμαστε υπερδραστήριοι. Αρχίζουμε γυμναστήριο, τρέχουμε σε όλα τα πάρτι και σε όλα τα καλέσματα. Πίνουμε και είμαστε συνεχώς με κόσμο, κάνουμε εφήμερες σχέσεις, γινόμαστε σούπερ άνετοι -χαλαροί με όλα, φαινόμαστε νιώθουμε χαρούμενοι - δυνατοί κι όμως, υποσυνείδητα, το πρόβλημα της θλίψης υπάρχει απλά έχει παγώσει. Είναι αβάσταχτο ακόμα να νιώσεις τον πόνο. Αυτό το ξέρει ο οργανισμός μας και έτσι η φύση μας δίνει χρόνο. Πόσο είναι αυτός; Δεν έχει χρονοδιακόπτη φίλες μου. Είναι ανάλογα το τι έχει ανάγκη η ψυχή του κάθε ανθρώπου. Όσο πιο πολύ μένεις στην άρνηση τόσο περισσότερο θα αργήσεις να πας στα επόμενα στάδια.
2. Θυμός
Όταν αρχίζουμε και συνειδητοποιούμε αυτό που μας έχει συμβεί, ότι τελικά είναι μόνιμη η κατάσταση και οριστικός ο χωρισμός. Τότε περνάμε στη φάση του θυμού. Αντιδρούμε τα βάζουμε με όλους και με όλα. Βέβαια, ο θυμός είναι ένα υγιές συναίσθημα. Όταν λέμε θυμό, εννοούμε θυμό για τον άλλο, για τον εαυτό μας, για την κατάσταση,για όλα. Σκέψεις εκδίκησης τρυπώνουν στο μυαλό μας. Όσο πιο αδικημένος αισθάνεσαι τόσο πιο πολύ θυμώνεις.Ο θυμός βέβαια είναι ένα συναίσθημα το οποίο μας κινητοποιεί, δηλαδή είναι συναίσθημα δράσης. Όταν είμαστε θυμωμένοι κάτι κάνουμε τέλος πάντων. Και βέβαια στη διάρκεια του θυμού εκτοξεύουμε απειλές, παίρνουμε τηλέφωνο και στολίζουμε τον άλλον με όσα του αξίζουν ή και δεν του αξίζουν, θυμόμαστε όλες τις κακές στιγμές και τις απαριθμούμε και θυμώνουμε και με τον εαυτό μας γιατί επιτρέψαμε να συμβεί κάτι τέτοιο. Ξεσπάμε την οργή μας και αυτό είναι καλό. Άσε την οργή να βγει. Πολύ εκτονωτικό περισσότερο και από να πετάξεις τα πράγματα του συντρόφου σου ή να οργανώσεις μια εκδίκηση είναι να κάτσεις να γράψεις όσα σε ενοχλούν και να εκτονώσεις την οργή σου στο χαρτί. Έτσι, δεν θα μετανιώσεις αργότερα για κάτι που θα έκανες από θυμό και που δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα σου.
3. Κατάθλιψη
Αφού έχει ανέβει η αδρεναλίνη κι έχουμε βγάλει το θυμό μας, πέφτει η αδρεναλίνη και κουρασμένοι από την έκρηξη που έχουμε κάνει, μιζεριάζουμε, αισθανόμαστε ότι δεν θα βρούμε ποτέ κάποιον να είμαστε μαζί του ή ότι είμαστε καταραμένες και δεν πρόκειται ποτέ να σταυρώσουμε κάποιον που να είναι της προκοπής, ότι θα ζήσουμε μόνες μας, θα γεράσουμε γεροντοκόρες... και όλα αυτά. Τα χειρότερα. Εδώ, φίλες μου, έρχεται το δάκρυ και το κλάμα. Αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε αρχίζουμε να αποχαιρετάμε το μαζί , το εμείς. Και ναι έχει πόνο. Ναι έχει κλάμα. Αλλά αυτό το κλάμα θα σε λυτρώσει. Κλάψε
και αν σου είναι δύσκολο προσπάθησε. Μόνο έτσι θα περάσεις στο επόμενο στάδιο.
4. Διαπραγμάτευση
Επειδή πλέων έχουμε φάει όλο το πακέτο της κατάθλιψης και η κατάσταση μας δεν πάει άλλο οργανισμός αντιδρά. Θέλουμε να κινητοποιηθούμε και να ενεργοποιηθούμε, όχι μόνο για να βρούμε άλλο σύντροφο, αλλά για να τραβήξουμε τη ζωή μας μπροστά, να ζήσουμε στιγμές όμορφες που μας αξίζουν και μας ανήκουν, να προχωράμε τη ζωή μας σε όλους τους άλλους τομείς και βέβαια και στον συναισθηματικό έτσι αρχίζουμε τη διαπραγμάτευση.
Δηλαδή διαπραγματευόμαστε με τον εαυτό μας μέχρι ποιο σημείο φταίγανε εμείς και μέχρι ποιο σημείο έφταιγε ο άλλος. Τι θα έπρεπε να είχαμε κάνει για να το αποφύγουμε ή τι θα μπορούσαμε να κάνουμε έτσι κι αλλιώς, γιατί ήταν αναγκαίο και απαραίτητο να συμβιβαστούμε ή να ανεχτούμε καταστάσεις. κάναμε καλά; Τι λάθη κάναμε. Σε αυτό το στάδιο πρέπει πάλι να κλάψουμε για τα λάθη μας να πούμε συγνώμη στον εαυτό μας κυρίως και ευχαριστώ που με έκανες
να φτάσω σε αυτό το στάδιο της διαπραγμάτευσης. Είναι το στάδιο που θα διδαχθείς για να μην ξανακάνεις τα ίδια λάθη. Και από αυτό ναι θα βγεις περισσότερο έτοιμη για τη ζωή.
5. Αποδοχή
Αφού λοιπόν διαπραγματευθούμε με τον εαυτό μας και του δώσουμε τα δίκια του και τις ευθύνες του, τότε μπαίνουμε στην τελική φάση που είναι η αποδοχή της κατάστασης η οποία έχει και τον θρήνο μέσα της και το πένθος. Δηλαδή την αίσθηση της απουσίας, αλλά είναι πλέον πολύ κοντά η λύτρωση.
Θα γίνει η κάθαρση μέσα από τη συνειδητοποίηση του ότι αυτό τελείωσε οριστικά. Το κλάψαμε, το θρηνήσαμε, μας έλειψε, δώσαμε όλον αυτόν το χρόνο -και μέσα από όλα τα στάδια την ευκαιρία στον εαυτό μας να το αφομοιώσει και να το αποφασίσει ότι έτσι είναι κι αλλιώς δεν γίνεται. Οπότε πλέον είμαστε έτοιμοι να το ξεπεράσουμε και να τραβήξουμε μπροστά.
Περνάμε όλοι αυτά τα στάδια;
Δεν είναι απαραίτητο να περάσεις από όλα τα στάδια. Υπάρχει και η περίπτωση όμως να περάσεις από όλα τα στάδια τόσο ελαφριά και ήρεμα που να μην το καταλάβεις και να μην είναι επώδυνο. Αυτό είναι ανάλογο με τον χαρακτήρα του άλλου. Μερικές φορές κολλάμε σε ένα στάδιο περισσότερο άλλες φορές το υποσυνείδητο λειτουργεί ύπουλα και αυτοκαταστροφικά. Πρέπει στο πίσω μέρος του μυαλού σου να ξέρεις πως ναι χώρισες και πως υπάρχει θέμα εδώ. Αν δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις σε όλα αυτά τα συναισθήματα ή δεν μπορείς να παραδεχθείς τη θλίψη σου είναι καλό για σ' ένα να επισκεφτείς έναν ψυχολόγο. Θα σε βοηθήσει, μαζί θα μπορέσετε να ξεκλειδώσετε τα συναισθήματα και να διαχειριστείτε καλύτερα τα όσα συμβαίνουν. Να ζητήσεις βοήθεια είναι το πιο σοφό πράγμα που έχεις κάνει στη ζωή σου φίλη μου. Η Staxtopouta μόνο με την βοήθεια της νεράιδας δεν τα κατάφερε;
Staxtopouta
Posted in: Ψυχολογία
